Ervaringen met een 25 jaar oude Fiat 2.5D
Geplaatst: zo 12 aug 2018, 17:58
Omdat het kan en omdat er vast wel mensen zijn of komen die vragen hebben over wat je nou allemaal kan met een oude camper, onderstaand wat ervaringen van onze eerste buitenlandse reis met onze Knaus Traveller 630 alkoof uit 1992.
6,7 meter lang inclusief koffer achterop, 2,92 meter hoog
. .
Voor de goede orde, we zijn ervaren vakantiegangers/ kampeerders van net wel/net geen 50 met 2 tienerdochters. We hebben alle kempeermiddelen wel gehad, tenten, caravan, huisjes in de bushbush, een tenttrailer en nu dus een camper. Kampeer ervaring zat dus.
We hebben een oudje van inmiddels 26 jaar oud op Ducato basis met de 2.5 Dieselmotor zonder turbo. Die zou 75 PK moeten leveren en in denk dat dat nog redelijk klopt. Volgens de gegevens heeft ie 104.000 km gelopen en ook daarvan dank ik dat het klopt, maar dat zijn allemaal aannames.
Geld voor een nieuwere hebben we niet en eerlijk gezegd hoeft het ook niet. Daarbij heb ik iets met oude auto’s ( heb 2 oldtimers) en zoals iemand hier altijd heel terecht zegt; wat er niet opzit kan ook niet kapot.
De camper is in goede staat, heeft uiteraard gebruikssporen, maar alles werkt zoals het hoort.
Van het najaar hebben we kort na aankoop 1 nacht (tijdens een storm) op de Veluwe de boel uitgeprobeerd en in het voorjaar hebben 2 maal een aantal dagen door Nederland gezworven.
Dat gaf ons her en der wat ideeën voor verbeteringen, zoals een nieuw verduisteringsgordijn in de cabine (Kwantum) ,nieuwe cilinders voor de sloten van de luiken en aanpassingen aan het 12 v systeem (terug naar hoe het hoort), verlichting op veel plekke vervangen door LED en wat USB stopcontacten op 12 v gemaakt.
Van alles is op dit forum wel een topic, dus even zoeken en je vindt meer info indien gewenst.
We willen niet afhankelijk zijn van 230volt, hebben geen tv/ waterkoker e.d. Aan boord. Alles kan bij ons op 12v of gas. We hebben 16 kg gas mee als alles vol is.
De camper kent een maximum toegestane massa van 3100 kg. Daar gaan we overheen, ik schat dat we volledig geladen ong. 3400 wegen.
Dan het rijden, want dat was eignlijk waar ik het over wilde hebben.
In NL gaat het prima, snel wordt je nooit, maar inhalen is zeker mogelijk als je dat wilt, mits je maar ruimte hebt want die heb je nodig. Tegenwind merk je direct, een brug op ook.
Zolang je daar zelf geen probleem van maakt is het ook geen probleem.
Dan naar het buitenland. Ik acht mezelf een goede chauffeur die geen moeite heeft met, en niet bang is voor grote auto’s, smalle wegen e.d. Maar voor het eerst naar een voor ons onbekend buitenland(Engeland/ Schotland) met onze eigen camper dat is toch een klein beetje “andere koek”. Niet dat ik nou bang was, meer onzeker wat we tegen gingen komen en hoe de camper zich ging houden.
Het begon al bij het oprijden van de boot in europoort, we moesten naar het tussendek, dus onderin erin en via de interne loadramp naar boven. Dat is vrij steil maar ging (uiteraard) prima.
In Engeland, begint het met links rijden. Dat gaat prima, en ik heb mijn 3 bijrijdsters om me te helpen herinneren.
Een groot voordeel is dat we de dinette direct achter de bijrijdersstoel hebben én dat daar een groot raam zit. Als ik de auto schuin genoeg naar links instuur kan ik perfect door dat raam het aankomend verker van rechts zien. Da’s erg handig, rotondes worden zo kinderspel.
Smalle weggetjes krijgen we op dag 1 ook al, want we gaan de Yorkshire Dales in. Daar hebben ze ze denk ik uitgevonden, smal, kronkelend en her en der ook up en down. Kortom de eerste test voor driver and machine.
En beiden slagen voor het examen.
Wel krijg ik op dat moment al het idee, dat de maximale dagafstanden die haalbaar zijn zonder hele lange dag te maken, beperkt zouden kunnen zijn. Later blijkt dat dat inderdaad klopt. Hoewel we in een personenauto, over snelwegen makkelijk 1300 km op een lange dag wegtikken (snelwegen uiteraard),en in zweden ong. 400km als max aanhouden, gaat het hier echt richting de 250km per dag maximaal. Natuurlijk doe je dan ook ergens boodschapjes, lunch je ergens e.d, maar door de omgeving én de auto is dat voor ons een reeël dagmaximum. (We vermijden snelwegen, wat in Schotland natuurlijk heel erg makkelijk is).
En dan hellingen. Je weet dat ze in Engeland overal op de loer liggen, want de Engelsen zien een helling en gaan daar met de kortste weg overheen. Dat resulteert op grotere wegen in normale percentages tot zo’n 12% met uitschieters naar 16%. Niks aan de hand. Je schakelt veel terug en dat wil best eens naar de 2e versnelling zijn. Gaat dan dus niet hard (max 50/uur) en het maakt herrie.
Helling af gaat dan weer heel makkelijk, want hij remt fantastisch op de motor. Alleen op hele steile of hele lange hellingen hoef ik bij te remmen, meestal kan ik het prima af zonder te remmen. Wel zo lekker, dan lopen ze ook niet heet. Als ik moet remmen, doet ie dat prima (ondanks het lampje dat brand, zie elders).
Op kleinere wegen, komen we hellingen tegen zonder percentage, die ook nog eens best lang waren. Ik schat dat die richting de 20% gingen en daar moest ik terug naar de eerste versnelling. Wederom, langzaam, zeker en met een bak herrie. De truuk ik niet helemaal vol gas te rijden , maar net eronder. Je hoort het vanzelf, de motor vindt dat gewoon net ff lekkerder.
Een 2.5D heeft gewoon adem tekort, en is niet echt in staat om als het heuvelop gaat zijn snelheid en toerental vast te houden. Als het kon ging ik op snelheid de heuvel af om op basis daarvan makkelijker boven te komen, maar je bent het voordeel heel snel kwijt en terugschakelen zul je .
En dan komt het moment dat je in de Nort Yorkshire Moors (erg mooi!) aan het toeren bent en net op tijd 2 bordjes ziet staan. “Doodlopende weg” en “30% downhill”. Uh, nee, die laat ik even aan me voorbij gaan. Hij kan het wellicht wel, maar de kat op het spek binden lijkt me niet nodig. We rijden dus niet naar het strand, maar slaan af en rijden verder. Dat leidt tot eenhelling van 25%....
We hebben geen keuze, dus hup naar boven. Boven komen doen we. Omdat het weggetje steeds wat afvlakt probeer ik een paar keer naar de 2e versnelling door te schakelen, maar dat is geen goed idee. De 1e versnelling it is. De helling is best lang, dus comfortabel voelt het niet, maar hij geeft geen krimp. De motor wordt iets warmer als normaal, maar niks geks.
Tot zover een korte beeldvorming van mijn ervaringen met onze camper. Een volledig verslag kun je lezen op http://www.hermanns.nl/Travels
Vragen, stel ze gerust.
6,7 meter lang inclusief koffer achterop, 2,92 meter hoog
. .
Voor de goede orde, we zijn ervaren vakantiegangers/ kampeerders van net wel/net geen 50 met 2 tienerdochters. We hebben alle kempeermiddelen wel gehad, tenten, caravan, huisjes in de bushbush, een tenttrailer en nu dus een camper. Kampeer ervaring zat dus.
We hebben een oudje van inmiddels 26 jaar oud op Ducato basis met de 2.5 Dieselmotor zonder turbo. Die zou 75 PK moeten leveren en in denk dat dat nog redelijk klopt. Volgens de gegevens heeft ie 104.000 km gelopen en ook daarvan dank ik dat het klopt, maar dat zijn allemaal aannames.
Geld voor een nieuwere hebben we niet en eerlijk gezegd hoeft het ook niet. Daarbij heb ik iets met oude auto’s ( heb 2 oldtimers) en zoals iemand hier altijd heel terecht zegt; wat er niet opzit kan ook niet kapot.
De camper is in goede staat, heeft uiteraard gebruikssporen, maar alles werkt zoals het hoort.
Van het najaar hebben we kort na aankoop 1 nacht (tijdens een storm) op de Veluwe de boel uitgeprobeerd en in het voorjaar hebben 2 maal een aantal dagen door Nederland gezworven.
Dat gaf ons her en der wat ideeën voor verbeteringen, zoals een nieuw verduisteringsgordijn in de cabine (Kwantum) ,nieuwe cilinders voor de sloten van de luiken en aanpassingen aan het 12 v systeem (terug naar hoe het hoort), verlichting op veel plekke vervangen door LED en wat USB stopcontacten op 12 v gemaakt.
Van alles is op dit forum wel een topic, dus even zoeken en je vindt meer info indien gewenst.
We willen niet afhankelijk zijn van 230volt, hebben geen tv/ waterkoker e.d. Aan boord. Alles kan bij ons op 12v of gas. We hebben 16 kg gas mee als alles vol is.
De camper kent een maximum toegestane massa van 3100 kg. Daar gaan we overheen, ik schat dat we volledig geladen ong. 3400 wegen.
Dan het rijden, want dat was eignlijk waar ik het over wilde hebben.
In NL gaat het prima, snel wordt je nooit, maar inhalen is zeker mogelijk als je dat wilt, mits je maar ruimte hebt want die heb je nodig. Tegenwind merk je direct, een brug op ook.
Zolang je daar zelf geen probleem van maakt is het ook geen probleem.
Dan naar het buitenland. Ik acht mezelf een goede chauffeur die geen moeite heeft met, en niet bang is voor grote auto’s, smalle wegen e.d. Maar voor het eerst naar een voor ons onbekend buitenland(Engeland/ Schotland) met onze eigen camper dat is toch een klein beetje “andere koek”. Niet dat ik nou bang was, meer onzeker wat we tegen gingen komen en hoe de camper zich ging houden.
Het begon al bij het oprijden van de boot in europoort, we moesten naar het tussendek, dus onderin erin en via de interne loadramp naar boven. Dat is vrij steil maar ging (uiteraard) prima.
In Engeland, begint het met links rijden. Dat gaat prima, en ik heb mijn 3 bijrijdsters om me te helpen herinneren.
Een groot voordeel is dat we de dinette direct achter de bijrijdersstoel hebben én dat daar een groot raam zit. Als ik de auto schuin genoeg naar links instuur kan ik perfect door dat raam het aankomend verker van rechts zien. Da’s erg handig, rotondes worden zo kinderspel.
Smalle weggetjes krijgen we op dag 1 ook al, want we gaan de Yorkshire Dales in. Daar hebben ze ze denk ik uitgevonden, smal, kronkelend en her en der ook up en down. Kortom de eerste test voor driver and machine.
En beiden slagen voor het examen.
Wel krijg ik op dat moment al het idee, dat de maximale dagafstanden die haalbaar zijn zonder hele lange dag te maken, beperkt zouden kunnen zijn. Later blijkt dat dat inderdaad klopt. Hoewel we in een personenauto, over snelwegen makkelijk 1300 km op een lange dag wegtikken (snelwegen uiteraard),en in zweden ong. 400km als max aanhouden, gaat het hier echt richting de 250km per dag maximaal. Natuurlijk doe je dan ook ergens boodschapjes, lunch je ergens e.d, maar door de omgeving én de auto is dat voor ons een reeël dagmaximum. (We vermijden snelwegen, wat in Schotland natuurlijk heel erg makkelijk is).
En dan hellingen. Je weet dat ze in Engeland overal op de loer liggen, want de Engelsen zien een helling en gaan daar met de kortste weg overheen. Dat resulteert op grotere wegen in normale percentages tot zo’n 12% met uitschieters naar 16%. Niks aan de hand. Je schakelt veel terug en dat wil best eens naar de 2e versnelling zijn. Gaat dan dus niet hard (max 50/uur) en het maakt herrie.
Helling af gaat dan weer heel makkelijk, want hij remt fantastisch op de motor. Alleen op hele steile of hele lange hellingen hoef ik bij te remmen, meestal kan ik het prima af zonder te remmen. Wel zo lekker, dan lopen ze ook niet heet. Als ik moet remmen, doet ie dat prima (ondanks het lampje dat brand, zie elders).
Op kleinere wegen, komen we hellingen tegen zonder percentage, die ook nog eens best lang waren. Ik schat dat die richting de 20% gingen en daar moest ik terug naar de eerste versnelling. Wederom, langzaam, zeker en met een bak herrie. De truuk ik niet helemaal vol gas te rijden , maar net eronder. Je hoort het vanzelf, de motor vindt dat gewoon net ff lekkerder.
Een 2.5D heeft gewoon adem tekort, en is niet echt in staat om als het heuvelop gaat zijn snelheid en toerental vast te houden. Als het kon ging ik op snelheid de heuvel af om op basis daarvan makkelijker boven te komen, maar je bent het voordeel heel snel kwijt en terugschakelen zul je .
En dan komt het moment dat je in de Nort Yorkshire Moors (erg mooi!) aan het toeren bent en net op tijd 2 bordjes ziet staan. “Doodlopende weg” en “30% downhill”. Uh, nee, die laat ik even aan me voorbij gaan. Hij kan het wellicht wel, maar de kat op het spek binden lijkt me niet nodig. We rijden dus niet naar het strand, maar slaan af en rijden verder. Dat leidt tot eenhelling van 25%....
We hebben geen keuze, dus hup naar boven. Boven komen doen we. Omdat het weggetje steeds wat afvlakt probeer ik een paar keer naar de 2e versnelling door te schakelen, maar dat is geen goed idee. De 1e versnelling it is. De helling is best lang, dus comfortabel voelt het niet, maar hij geeft geen krimp. De motor wordt iets warmer als normaal, maar niks geks.
Tot zover een korte beeldvorming van mijn ervaringen met onze camper. Een volledig verslag kun je lezen op http://www.hermanns.nl/Travels
Vragen, stel ze gerust.